OS HOMES DA MIÑA VIDA

É sábado, e está a anoitecer. Moitos e moitas de nós estamos a acougar un pouco de tanto absurdo...

Pois que é sábado e xa me dirán vostedes en que pensa un home ou unha muller un sábado polo serán, entre lusco e fusco.

Para facer boca poñan a música que lles vaia posteando. Iso si, se queren seguir a ler este texto fagan clic no botón dereito do rato, e logo en abrir nunha pestana (ou fiestra) nova :-). Escoiten e déixense seducir polas letras, porque esta arte, a da sedución, é unha das que máis e mellores recompensas dá.

Estou escoitando a Sabina, claro, o depredador de amor. Toca "Amor se llama el juego". O link é http://www.youtube.com/watch?v=2RqLfmlPhuk.

Pois non vai o tío e lle promete que lle ía escribir unha canción! E faino, si, cando xa non hai nada entre eles. Iso si, tampouco hai inocentes ou culpábeis. É só que o tempo esvaece a paixón.

Os homes da miña vida foron soños, pesadelos moitas veces. Espertas soa tanto se o estás como se non. Penso eu que destacaban por algo, aínda que, claro está, abonda con que o pensara eu.

Tómese illadamente un só home da miña vida. Non cabe nunha canción. Nin nun poema. Precisa dunha triloxía ou tetraloxía.

Xuro que non os busquei: viñeron eles. Perxuro que non quería querelos. Conxuro a todas as meigas que no mundo haxa para que a próxima vez me digan que vai suceder antes de quedar eu como si me deran unha malleira.

É obvio que sigo a escoitar a Sabina. Trátase de "La canción de las noches perdidas". O link é http://www.youtube.com/watch?v=hDsjtuAtF8g.

As mulleres son como unha obsesión para eles. Precísanas. E non se me ofendan os lectores masculinos. Nin as mulleres, que estamos de festa mañana por seren todas nós sen distinción "traballadoras".

Total, que unha noite sen muller é unha noite "perdida". Non se trata dunha ocasión illada. Son milleiros de saxofóns e violíns tocados en vano. De soidade, que ten nome de muller.

Sempre hai un corpo feminino nos ollos dun home heterosexual. E se este é o dunha mesma, pois depende do home.

Precisamos unha muller que cante as noites perdidas, unha Sabina feminina. Unha Nacho Cano, dándolle primeiro a volta, tamén. Unha versión dese tipo de cantante masculino que fala das súas experiencias afectivo-sexuais coas mulleres. As cancións serían compostas e escritas por algunha(s) de nós sobre os homes, para que eles se vexan reflectidos jajaj.

Porque Sabina é un misóxino que, pola propia definición deste termo, atesoura mulleres para logo contalo. Un cantante, si. Ese tipo simpático de sexista que se achega ás mulleres cun "anda, deja que te desabrocha un botón ... y tal vez no tengamos más noches, y quizás no seas tú la mujer de mi vida".

E por certo, que o tío non tén "9 semanas e media" (lembren a película). Ou sexa, axiña, axiña, ten que ser esta noite. Y "tal vez no tengamos más noches, tal vez no seas tú la mujer de mi vida". Pois a min chégame con 8 horas de paixón.

É evidente para os simpatizantes do fraco de Úbeda que estou a escoitar "Y si amanece al fin". O link é http://www.youtube.com/watch?v=O2M2Mczy1Mo.

Engado que as cancións foron elixidas cun método pouco científico e que ademais fun pinchando onde me pareceu sen criterio algún. Ou sexa que non as elixín para falar dos homes da miña vida dun xeito determinado, ou porque estes me recordaran algunha canción de Sabina.

Cambio de canción. Toca "Y sin embargo". O link é http://www.youtube.com/watch?v=LYPTEtiHJUQ.

Vaia, que ela é a primeira entre moitas. Unha sorte de "primus inter pares", que era como se definían os reis ó comezo do imperio romano, entre as tribos xermánicas, ou entre os visigodos. Quería dicir esta expresión que todos os patricios ou nobres son iguais aínda que só un deles domine sobre o resto, e sobre o pobo, claro está.

Isto de ser a primeira entre unha variedade, de máis mulleres das que tería un harén..., pois que queren que lles diga. Non son unicamente os seguidores de Mahoma. É o patriarcado sexual: un home debe selo todo para unha muller, e logo esa muller debe ser para el só unha entre moitas. Quizais a primeira entre todas, mesmo a primeira en absoluto. Mais só unha.

Na véspera da muller traballadora, que ademais ten que aturar un home máis ou menos traballador, e na cama quizais folgazán e preguizoso, aínda que non é o meu caso, animo as mulleres a loitar para destruír o mito de que unha muller é un exemplo, un caso estatístico, un exemplar dunha especie distinta.

Pola contra, cada muller é un absoluto que non cabe en ningunha canción, por longa que sexa. E "sin embargo cuando duermo sin ti, contigo sueño". Ben, polo menos que sufran. Ou será que non son tan malos amantes como entre nós se di.

E non vou contar máis dos homes da miña vida, que son xa fume e afastamento. Que se apañen sen min é sorprendente :-). Decontado que me botan de menos. Algunhas cousas, que eran fixacións deles, lémbranas, por Sabina que si.

Pois nada. Mañana toca non querer saber de homes. Que para algo é o día da muller traballadora. Agás que te ofrezan e executen unha boa melodía. Xa me entenden.

P.D.: Por certo, o único importante é “que mueras por mi. Y morirme contigo si te matas. Y matarme contigo si te mueres. Porque el amor cuando no muere mata, porque amores que matan nunca mueren”. O link da canción “Contigo” é

http://www.youtube.com/watch?v=oDw4eeDfVKs. Gocen do sábado noite xD.