MADRí. MADRILES. MADRID

Estas horas, de noite e a escuras, co ruído de fondo do camión do lixo, estas horas, digo, son as que mellor se aproveitan do día pola calor das Madrí. Ou sexa, dos madriles ou dos plurales madrid castizos. Porque madrides hay moitos, comezando polas equipas de fútbol e rematando pola arquitectura e os espazos verdes. E estes non son abondosos, malia o empeño posto (sen dúbida) para solucionar o Madrí de asfalto, de chapapote que son "hilillos de plastilina" e de tesoreiros imputados que non dimiten.

Comprenden? Aquí cabemos todos e todas. Mesmo unga galega en madrid que escribe as súas reflexións en blogspot.

Pois dicía que estas horas son as mellores do día. Bañaste e vólveste a bañar no baño-piscina que tes montado na casa. Baixas así a temperatura corporal e tes máis de todo o que hai que ter. Máis enerxía. Mesmo escribir, teclear, non costa tanto traballo como de día. Que queren que lles diga, pois saberán de ventilador e corrente de aire entre habitacións a escuras como sei eu. E as casas non están preparadas para a calor polo mesmo motivo que non están preparadas para o frío. Porque non están ben construídas.

Xa marchou o camión do lixo. Ficamos o ventilador máis eu. E o can, a cadela e a gata. Cinco. Os cinco fantásticos. E o cobertor lixeiramente colocado sobre o meu corpo espido. Que queren que lles digan que non saiban xa. O portátil sobre os xeonllos, debe producir moita esterilidade porque teño as hormonas femininas descontroladas, será por iso...

O que é certo é que administrar o tempo que se lle adica a este aparello é crucial. E sigo a ter meus brazos acaídos como se morrera de calor. Miragres que se producen despois de 42 anos afeita ao clima galego. Ata boto de menos a choiva e a neve, que son moito stuff para un polo.

Deséxovos un bo comezo da semana e un mellor desenvolvemento da mesma.